Marta Brunet (1897 – 1967)
Nació el 9 de agosto de 1897 en Chillán. Pasó su infancia en el sur de Chile, donde recopiló imágenes y experiencias del mundo rural con las que construyó un rico universo de personajes, escenarios y tramas, expresado en un mundo novelístico poderoso y dinámico.
Su interés por la creación literaria se manifestó muy temprano, cuando escribía en secreto para su “único público: gatos y perros”. A los catorce años, dejó Chile para viajar a Europa, llevando consigo una formación sólida. Esta preparación le permitió relacionarse con facilidad con las obras de otros escritores reconocidos, lo que otorgó a su escritura una nueva perspectiva narrativa.
La crítica literaria chilena reconoció su calidad con varios premios, como el del concurso de la Sociedad de Escritores de Chile en la categoría novela (1933), e incluso el máximo galardón otorgado en el país: el Premio Nacional de Literatura en 1961. Entre sus libros destacados se encuentran Montaña adentro (1923), María Rosa, flor de Quillén (1927), Aguas abajo (1943), y Amasijo (1962).
เธอเกิดเมื่อวันที่ 9 สิงหาคม ค.ศ. 1897 ที่เมืองชิยาน ทางตอนใต้ของประเทศชิลี วัยเด็กของเธอเต็มไปด้วยภาพและประสบการณ์จากชนบท ซึ่งเธอนำมาสร้างสรรค์เป็นจักรวาลที่เต็มไปด้วยตัวละคร ฉาก และโครงเรื่องต่าง ๆ ในโลกวรรณกรรมที่ทรงพลังและมีชีวิตชีวา
ความสนใจในการเขียนวรรณกรรมของเธอเริ่มขึ้นตั้งแต่อายุยังน้อย เมื่อเธอเขียนอย่างลับ ๆ ให้ “ผู้ชมเพียงกลุ่มเดียว เหล่าบรรดาแมวและสุนัข” ตอนอายุ 14 ปี เธอเดินทางออกจากชิลีไปยุโรป พร้อมกับการศึกษาที่มั่นคง ซึ่งช่วยให้เธอสามารถเข้าถึงผลงานของนักเขียนชื่อดังคนอื่น ๆ ได้ง่ายขึ้น และมอบมุมมองการเล่าเรื่องที่สดใหม่ให้กับงานเขียนของเธอ
นักวิจารณ์วรรณกรรมชิลีต่างยกย่องในคุณภาพผลงานของเธอ ด้วยรางวัลมากมาย เช่น รางวัลจากสมาคมนักเขียนชิลีในประเภทนวนิยาย (พ.ศ. 2476) และรางวัลสูงสุดของประเทศชิลี คือ รางวัลวรรณกรรมแห่งชาติ ซึ่งเธอได้รับในปี ค.ศ. 1961
(fuente: memoriachilena.gob.cl)
